Wilhelm Ballarin to malarz, którego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie. Zgromadzone obrazy autorstwa Ballarina zostaną zaprezentowane na nowej wystawie czasowej. Zapraszamy.
Informacje ogólne:
Tytuł: Lekcja malarstwa profesora Ballarina. Ars longa, vita brevis.
Miejsce: Muzeum Okręgowe w Lesznie, dawna synagoga, ul. Gabriela Narutowicza 31
Czas trwania: 26.04 – 5.06. 2022 r.
Kurator: Grażyna Michalak, historyk sztuki
O wystawie:
Wystawa malarstwa Wilhelma Ballarina (1894 – 1978) jednego z najbardziej interesujących artystów tworzących w Lesznie w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku.
Po studiach artystycznych, w 1917 roku podjął pracę w leszczyńskim gimnazjum jako profesor rysunku. Artysta przez całe dwudziestolecie międzywojenne związany był z Lesznem, gdzie aż do wybuchu drugiej wojny światowej uczył podstaw malarstwa. Bardzo często wystawiał swoje prace i czynnie uczestniczył w życiu artystycznym miasta.
Zgromadzona kolekcja obejmuje prace wykonane w Lesznie na przestrzeni lat trzydziestych i połowy czterdziestych XX wieku. Wystawa prezentuje portrety, kompozycje figuralne, obrazy o tematyce religijnej, krajobrazy miejskie, architekturę, wykonane najczęściej akwarelą ale też pastelami, kredką czy farbami olejnymi.
Wystawie towarzyszy katalog.
O artyście:
Wilhelm Ballarin (Vilém Balarin), urodził się 11 marca 1894 r. w Zabřehu koło Hlučina (ówczesny powiat Racibórz w Prusach, obecny powiat Opawa w Republice Czeskiej), zmarł 1 października 1978 r. w Ostrawie (ówczesna Czechosłowacja). Szkołę powszechną ukończył w Zabřehu. W latach 1905–1911 uczył się w gimnazjum w Raciborzu, następnie od 1912 do 1917 r. studiował we Wrocławiu kompozycję przestrzenną i rysunek w Staatliche Akademie für Kunst und Kunstgewerbe. Państwowa Akademia Sztuki i Rzemiosła Artystycznego, powstała w 1911 r. z przekształcenia Wrocławskiej Akademii Sztuki, w ówczesnym czasie była obok Bauhausu, najważniejszą uczelnią sztuki w Niemczech. Mistrzami, u których Wilhelm zdobywał wiedzę byli Arnold Bunsch i Fryderyk Pautsch – z zakresu malarstwa i Hugo Scheinert – z rysunku.
Ballarin od kwietnia 1917 r. mieszkał w Lesznie, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i kaligrafii w miejscowym gimnazjum, uczył również w Powszechnej Szkole Męskiej położonej przy placu dr Jana Metziga, a także w Państwowej Szkole Budownictwa i Handlu. Był jedynym nauczycielem gimnazjum, uczącym jeszcze w czasach pruskich, który posługiwał się językiem polskim.
Leszczyńscy plastycy zapoczątkowali w 1921 r. nurt, który wpisywał się bezpośrednio w ruch kulturalny miasta. Wtedy to zorganizowało się nieformalne towarzystwo pod nazwą Grupa Leszczyńskich Malarzy. Nazwa ta używana była aż do 1935 r., kiedy to plastycy zarejestrowali się jako Grupa Artystów Malarzy. Grupę tę utworzyli: Wilhelm Ballarin, Romuald Bogaczyk, Mieczysław Lewczenko, Leon Nowicki, Marian Wasilewski oraz Kornelia Popławska. W ten sposób kresowe Leszno znalazło poprzez organizowane wystawy swój własny, niezależny wyraz, stawiając na ich wysoki poziom.
Przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego Ballarin brał aktywny udział w życiu artystycznym Leszna i Poznania, gdzie często uczestniczył w wystawach indywidualnych oraz zbiorowych. Oprócz działalności czysto malarskiej zajmował się również reżyserowaniem i tworzeniem scenografii do spektakli teatralnych oraz prowadził wykłady o sztuce.
Wilhelm Ballarin był również wspaniałym pedagogiem znajdującym uznanie w oczach swoich wychowanków. Potwierdzeniem zasług pedagogicznych artysty było wysokie odznaczenie państwowe – Złoty Krzyż Zasługi, które otrzymał w 1938 r. od ówczesnych władz państwowych, Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego i Prezesa Rady Ministrów Sławoja Składkowskiego.
Po wybuchu II wojny światowej przestał pracować w gimnazjum, skupiając się wyłącznie na malarstwie. Świadectwem tego jest zbiór prac zgromadzonych w Muzeum Okręgowym w Lesznie, który to potwierdza, m.in.: „Portret córki” (1943), „Widok z Osiecznej” (1942) czy „Pałac w Rydzynie” (1943). Był uważnym obserwatorem rzeczywistości. Doskonale posługiwał się farbami olejnymi, ale także ołówkiem, węglem, kredką, pastelami, akwarelą czy gwaszem oraz papierem jako podłożem malarskim i rysunkowym. Tematem jego obrazów były sceny religijne i rodzajowe, krajobrazy miejskie, architektura, portrety.
Po wojnie w 1945 r. wrócił do swojej ojczyzny, do Czech, gdzie do końca życia pracował w Hlučínie i Opawie. Swoje obrazy sygnował jako Vilem Balarin i pod tym imieniem zapisał się w pamięci rodaków. Jego późniejsze malarstwo było zupełnie inne od tego, które uprawiał w Lesznie w czasach swojej młodości
Zgromadzona przez Muzeum Okręgowe w Lesznie kolekcja 38 prac malarskich Wilhelma Ballarina pokazuje świat artysty i jego wizje, które towarzyszyły mu w okresie 28 lat przeżytych wraz z rodziną w Lesznie a początki kolekcji są nierozerwalnie związane z tworzeniem leszczyńskiego muzeum.
Wystawa adresowana jest do szerokiego grona odbiorców, w tym przede wszystkim sympatyków sztuki oraz miłośników Leszna i regionu. Będzie dostępna dla zwiedzających w terminie od 26.04.2022 – 5.06.2022 w dawnej synagodze, przy ul. G. Narutowicza 31 w Lesznie.
Sporządził: JfP